Ciężko o tej książce napisać coś więcej niż o jej poprzednich tomach. Ot, jest to opowieść o zbieraninie awanturników dowodzonej przez karczmarza, który próbuje wieść spokojne, rodzinne życie, ale któremu nieustannie w tym przeszkadza potrzeba ratowania świata. A najgorsze w tym jest, że musi się z tej potrzeby wytłumaczyć żonie. Historia opowiedziana jest z przymrużeniem oka i potrafi być zabawna, choć od czasu do czasu autor uderza w poważniejsze tony. A gdzieś pomiędzy wartką akcją udaje mu się pogłębić wiedzę czytelnika o historii świata przedstawionego. I choć Złe przez duże "Z" jest obecne i zagraża całemu znanemu bohaterom światu, lektura należy do tych łatwiejszych i przyjemniejszych w odbiorze.
A to kolejna opowieść Feliksa W. Kresa ze świata Szereru. Po raz kolejny pierwsze skrzypce gra tu nieśmiertelna, niezniszczalna i wybitnie niedojrzała Riolata Ridareta, której przyszło już występować na scenie w Królu Bezmiarów i Porzuconym królestwie. Tutaj jej postać wysuwa się zdecydowanie na pierwszy plan, a istotne stają się nawiązania do wydarzeń opisanych w Pani Dobrego Znaku. Miałem wrażenie, jakby autor w pewnym momencie stwierdził, że stworzył zbyt potężną postać i postanowił się jej pozbyć, żeby jej istnienie nie przeszkodziło mu w ewentualnym zakończeniu opowieści o Szererze. Pod względem fabuły jest naprawdę dobrze. Poszczególne wydarzenia znajdują uzasadnienie, dowiadujemy się więcej o tym, co kieruje protagonistką, a do tego mamy silne postacie kobiece. Ale mimo że to bohaterki wysuwają się na pierwszy plan, co jakiś czas musi się w narracji pojawić jakiś seksitowski komentarz, a styl autora niebezpiecznie zmierza w stronę znanego z Achai Ziemiańskiego. Naprawdę wydaje mi się, że Kres bardzo dobrze wywiązał się z zadania w kwestii tego, co chciał napisać, ale nie najlepiej poradził sobie z tym, jak to zrobić. Mimo wszystko, jest to kawał solidnej literatury fantasy, która tylko od czasu do czasu obniża swój poziom.
To druga książka Jarosława Klonowskiego, jaką kupiłem, a pierwsza, którą zdecydowałem się przeczytać. Pewnie nie zwróciłbym uwagi na tego autora, mimo że publikuje czasem w Nowej Fantastyce, gdyby nie promocja, jaką robi mu Kazik Kyrcz, z którego polecajek czasem korzystam przy doborze lektur. Na tę krótką książeczkę składają się dwie kryminalno-komediowe nowele, których akcja toczy się w latach 20., przy czym pierwsza z nich, Urodziny Edwarda, rozgrywa się w ubiegłym stuleciu, a druga, Żaluzja, w czasach nam współczesnych. Co ciekawe, oba teksty zostały napisane z myślą o scenie teatralnej i, zwłaszcza w przypadku pierwszego z nich, jest to bardzo widoczne w formie. Urodziny Edwarda to kryminał typu "morderca jest w tym pokoju". Cała akcja sprowadza się do jednego wieczoru i jednego domu, gdzie podczas rodzinnej kolacji pada trup. Żaluzja natomiast jest satyrą na dzisiejsze związki i relacje międzyludzkie i na tym poziomie sprawdza się bardzo dobrze. Wprawdzie w pewnym momencie poczułem poirytowanie zachowaniem bohaterów, ale potem przypomniałem sobie z jaką formą literacką mam do czynienia i jaki cel przyświecał autorowi. Jedynym, do czego mógłbym się przyczepić, jest scena erotyczna z początku utworu i popełnione w niej morderstwo. Nowela niczego nie straciłaby, gdyby tej sceny nie było, a wydarzenia opisane w niej rozegrałyby się poza sceną. Pomijając ten jeden mankament, mogę stwierdzić, że Stowarzyszenie Przyjaciół Morderców jest bardzo ciekawym projektem literackim.
Paski postępu:
Stanisław Pagaczewski - Przygody Baltazara Gąbki. Trylogia - 72%
Paulina Hendel - Tropiciel - 59%
Maciej Liziniewicz - Mroczny zew - 51%
Marta Kisiel - Małe Licho i krok w nieznane - 46%
Robert Foryś - Wino, kobiety i śmierć - 43%
Marek Zychla - Bezmiłość - 38%
Marta Kładź-Kocot - Daraena - 25%
Andrzej Pilipiuk - Karpie bijem - 23%
Jakub Nowak - To przez ten wiatr - 22%
Katarzyna Berenika Miszczuk - Tajemnica domu w Bielinach - 18%
Grzegorz Piątek - Gdynia obiecana - 15%
James S.A. Corey - Wrota Abaddona - 12%
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz