Zabrałem się w końcu po dłuższym czasie za drugi tom Kronik Shannary, na którym został oparty pierwszy sezon serialu o takim też tytule. Wydawać by się mogło, że skoro znałem adaptację, to powieść mnie nie powinna zaskoczyć. I tak w zasadzie było; oczywiście twórcy produkcji telewizyjnej wprowadzili wiele zmian i uzupełnień do fabuły powieści, ale jednak główna treść pozostała bez zmian. Akcja powieści rozgrywa się pięćdziesiąt lat po wydarzeniach z Miecza Shannary - główny bohater, Wil Ohmsford, jest wnukiem protagonisty poprzedniej części i zostaje wysłany z misją ratowania świata przed pradawnym złem, w którym to zadaniu towarzyszy mu piękna księżniczka, Amberle, a potem na planie pojawia się "ta druga" w postaci córki "króla Cyganów", Eretria. W sumie nic oryginalnego, choć muszę przyznać, że tym razem kalkowania Władcy Pierścieni nie zauważyłem. Parę rzeczy jednak tu zgrzyta. Po pierwsze: seksizm. Wil jest tym, który ma się opiekować bohaterkami i nawet kiedy Eretria pokazuje, że potrafi o siebie zadbać (mimo że na początek była klasyczną "damą w potrzebie"), chłopak cały czas twierdzi, że nie może jej zabrać ze sobą, bo nie będzie w stanie dbać o jej bezpieczeństwo. Po drugie: dialogi. Większość z nich dotyczy rozwiązywania problemów stających przed bohaterami, dziwi więc stwierdzenie Wila, że w czasie podróży zdążył poznać Amberle - oczywiście byłoby to całkiem naturalne, ale w ogóle nie wynika z kart powieści. No i trzeci mankament: głowny zły: wielki i potężny demon Dagda Mor. Jak już się pojawia na scenie, to... Szkoda słów. Nie była to najprzyjemniejsza z lektur, choć od pewnego momentu czytało mi się ją szybko. Rzadko mogę powiedzieć, że ekranizacja podobała mi się bardziej od książkowego pierwowzoru, ale w tym przypadku tak właśnie jest.
Odkąd Agnieszka Hałas trafiła pod skrzydła Rebisu, czas oczekiwania na kolejne powieści z cyklu Teatr Węży znacząco się skrócił, a do tego wydawca w ramach promocji dopieszcza nas od czasu do czasu darmowymi opowiadaniami. Czerń nie zapomina to piąty tom serii opowiadającej o konflikcie pomiędzy czarnymi a srebrnymi magami, wygranym przez tych drugich, gdzie głównym bohaterem jest wyjęty spod prawa przedstawiciel czarnej strony magii, Brune Keare zwany też Krzyczącym w Ciemności. A przynajmniej tak było do tej pory, bo ostatnia (mam nadzieję, że to przejściowe) część przenosi ciężar prowadzenia fabuły na inne postacie. Krzyczącego tu przez połowę czasu antenowego nie ma w ogóle, pełni rolę króliczka, którego wszyscy chcą złapać, ale nikt nie wie, gdzie się on ukrywa. I dobrze - pozwala to na przedstawienie innych, równie ciekawych bohaterów. Autorka podnosi też ciężar gatunkowy wydarzeń ze zwykłych problemów muszącego się ukrywać maga do rozgrywek pomiędzy różnymi królestwami demonów. Sprawia to, że robi się ciekawiej, kiedy Brune (gdy już pojawi się na scenie) stara się przetrwać w otoczeniu istot potężniejszych niż te, które prześladowały go do tej pory. Niezmiernie fascynuje mnie ta seria, ale mam przeczucie, że to już koniec spotkań z Krzyczącym w Ciemności. Agnieszka Hałas zakończyła Czerń nie zapomina w sposób w pełni satysfakcjonujący, który wprawdzie jest odpowiednim domknięciem historii czarnego maga, ale jednocześnie zostawia nadzieję na to, że jeszcze coś w jego temacie może być do dodania. Osobiście liczę na jeszcze odrobinę pisarskiej weny autorki.
Paski postępu:
Marek Nejman, Sławomir Grabowski - Przygody kota Filemona - 62%
antologia - Fantastyczne pióra 2018 - 61%
Dave Hutchinson - Europa o północy - 49%
Arkady Saulski - Serce Lodu - 47%
Wergiliusz - Eneida - 44%
Anna Borkowska - Gar'Ingawi. Wyspa Szczęśliwa. Tom I. Oczekiwanie - 39%
Andrzej Pilipiuk - Przyjaciel człowieka - 36%
Ian R. MacLeod - Wieki światła - 32%
Małgorzata Szumska - Twarze tajfunu - 31%
Katherine Arden - Niedźwiedź i słowik - 29%
Krzysztof Boruń, Andrzej Trepka - Zagubiona przyszłość - 28%
Aneta Jadowska - Dzikie dziecko miłości - 23%
Piotr Milewski - Planeta K. - 15%
Robert J. Szmidt - Na krawędzi zagłady - 11%
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz