Kolejna książka z serii Uniwersum Metro 2033, tym razem w wykonaniu autora, o którym nigdy wcześniej nie słyszałem. Niestety nie przekonałem się do tego nazwiska. Ot, historia jakich wiele. Jest sobie warszawskie metro po zagładzie, ekipa dostaje do wykonania misję na powierzchni, coś idzie nie tak. Jest tu wprawdzie parę ciekawych wątków i zwrotów akcji, ale to za mało, żeby książka nie nużyła. Wydawałoby się, że powiązany z tytułem powieści jednobarwny wygląd mutantów powinien mieć jakieś znaczenie dla fabuły, ale stanowi on tylko bardzo głębokie tło, które nie ma wpływu na nic. Fani serii mogą przeczytać, ale do Majki albo Szmidta Chmielewskiemu dużo brakuje.
Klasyka światowej literatury, po którą sięgnąłem pod wpływem wakacji w Grecji. Z niezrozumiałych przyczyn wciągnęło mnie, mimo że historię wojny trojańskiej mniej więcej znałem, wiedziałem, kto kogo na końcu zabija, a do tego mam alergię na poezję. Wyszło jednak, że boli mnie czytanie nie tyle utworów wierszowanych, co liryki, bo lektura posiadającego fabułę eposu stanowiła przyjemność. O ile sama fabuła sprowadza się do ciągłych pojedynków między herosami przeplatanych prośbami zanoszonymi do Achillesa, żeby postanowił wziąć udział w walce (czyli nie jest szczególnie porywająca), to sposób jej prezentacji sprawia, że ciężko się oderwać od lektury (ja się wprawdzie odrywałem dość często, bo bawiłem się z Homerem przez dwa tygodnie, ale to dlatego, że jak już miałem czas na czytanie, to oczy się same zamykały). Czuć tu rozmach wydarzeń; aż zachciało mi się poszukać innych utworów odnoszących się do wojny trojańskiej. I nawet nie przeszkadzało mi, że Homer postanowił zakończyć swoje dzieło tu, gdzie kończą się relacje Achillesa z Hektorem, mimo że miałem nadzieję przeczytać, jak w jego wykonaniu wyglądałoby zdobycie Troi.
Kolejna książka Dicka, którą z półki wylosował mój Syn. Autor jak zwykle szaleje z kreacją świata przedstawionego: tym razem ludzie zaczynają wstawać z grobów i czas dla nich zaczyna się cofać. Oczywiście różne firmy widzą w takich zdarzeniach możliwość zysku, zwłaszcza jeśli przywrócona do życia ma zostać jakaś ważna osobistość. I właśnie o takim przypadku mówi Wbrew wskazówkom zegara. Dick sprawnie wprowadza różne stronnictwa, które chciałyby przejąć kontrolę nad nowo ożywionego. Jak zwykle stawia też pytanie o naturę rzeczywistości, tym razem zastanawia się, czy istnieje jakiekolwiek życie pozagrobowe. Choć raczej niewymieniana jako jedno z klasycznych dzieł Dicka, jest to bardzo interesująca pozycja.
Króciutki dramat jednego z największych twórców greckiej tragedii, na lekturę którego nabrałem ochoty pod wpływem Iliady - chciałem po prostu więcej wojny trojańskiej. Niestety trochę się rozczarowałem, choć wynika to z tego, że Eurypides doskonale realizuje zasadę trzech jedności: wydarzenia toczą się w jednym miejscu, w bardzo krótkim czasie, a fabuła jest jednowątkowa i wszystkie wydarzenia prowadzą do finału - miejsca na komplikacje fabularne więc tutaj nie ma. Po prostu Agamemnon próbuje zapewnić Grekom boską przychylność w nadchodzącej wojnie poprzez złożenie ofiary, a kto ma zginąć, ten ginie (wszak to grecka tragedia) mimo próby pokonania fatum przez bohaterów. Choć całość nie porywa jako utwór do czytania, jest bardzo dobrym przykładem idealnego dramatu antycznego.
Ciągle czytam:
- J.R.R. Tolkien - Hobbit
- Bernard Cornwell - Zimowy monarcha
- Tony Halik - Jeep. Moja wielka przygoda
- Jeff Noon - Wurt
- J. Maarten Troost - Życie seksualne kanibali
- Marta Krajewska - Zaszyj oczy wilkom
- Jan Brzechwa - Brzechwa dzieciom. Dzieła wszystkie. Bajki
- Saviour Pirotta - Dookoła świata w 80 baśni
